NC ปฏิบัติการ(แอ๊บ)สายอ่อย ตอนที่ 8

“ฉี่ได้เลยครับ ไม่ต้องอายนะ มันเป็นเรื่องธรรมชาติ”

              “อ๊ะ!” เมื่อเจ้าตัวว่าแบบนั้นผมจึงไม่มีทางเลือก จำเป็นต้องจัดการทำธุระส่วนตัวลงในกะละบังใบโตแทน แต่เมื่อผมเผลอขยับตัวในขณะที่กำลังปล่อยลำธารน้ำลงในกะลัง ทิศทางของน้ำที่ควรจะไหลหลงกะลังมังก็ดูท่าจะกระเด็นออกมาเลอะที่นอน แต่ว่าเล็กซัสยังคงเร็วกว่า เอื้อมมือมาจับเจ้าลูกชายของผมให้ตรงกับตำแหน่งในการทำธุระส่วนตัว จนผมเผลอสะดุ้งฝ่ามือใหญ่ของเล็กซัสสัมผัสเข้ากับส่วนนั้นของผม

              “ค่อยๆปล่อยนะครับเดี๋ยวจะกระฉอกหมด” เจ้าตัวยังคงไม่ปล่อยมือออกจากส่วนนั้นของผม ไม่ต้องเดาเลยว่าตอนนี้ใบหน้าของผมจะแดงขนาดไหน แต่ยิ่งไปกว่านั้นอารมณ์บางอย่างที่มันไม่ควรจะเกิดขึ้นตอนนี้ กำลังปะทุขึ้นอย่างช้าๆที่โดนสัมผัสส่วนอ่อนไหว ผมก้มลงไปดูกับฝ่ามือใหญ่กำลังประครองส่วนนั้นของผมที่กำลังปลดปล่อยระบายของเสียงลงกะละมัง ฝ่ามือใหญ่ของเจ้าตัวที่กำลังสัมผัสกับส่วนอ่อนไหวของผม ทำให้ดูของผมเล็กลงไปเมื่อเทียบกับขนาดฝ่ามือของเด็กตัวโต

              “ป ปล่อยเถอะ พี่ฉี่เสร็จแล้ว” ผมต้องการให้เล็กซัสปล่อยมือออกจากส่วนอ่อนไหวของผมเหลือเกิน ตอนนี้เจ้าลูกชายตัวน้อยของผมก็เริ่มขยายใหญ่ขึ้นจากการสัมผัสที่ไม่คุ้นเคยจากเด็กตัวโต

              “พี่มีอารมณ์หรือครับ?”

              “อย่าพูดนะ!” ตอนนี้ผมก้มหน้าซุกกับอกของเจ้าตัวเพราะความอายเป็นที่เรียบร้อยแล้ว จะปฏิเสธก็ไม่ได้ที่เจ้าลูกชายของผมแสดงพฤติกรรมที่น่ารังเกียจด้วยการตื่นจากการนอนหลับในขณะที่ยังอยู่บนฝ่ามือของเล็กซัส

              “ไม่ต้องอายนะครับ ส่วนอ่อนไหวตื่นตัวง่ายเมื่อถูกสัมผัส”

              “…”

              “ให้ผมช่วยนะครับ พี่จะได้สบายตัว”

            “เล็กซัส ด เดี๋ยว อ่า” ไม่พูดเปล่าเจ้าตัวเริ่มขยับมืดรูดรั้งเข้ากับส่วนอ่อนไหวของผมที่กำลังแข็งขื่นชันเต็มที่ แม้จะตื่นตัวแล้วแต่ขนาดของผมเมื่อเทียบกับฝ่ามือใหญ่ก็ยังคงดูแตกต่างกันเหลือเกิน

              เจ้าตัวเริ่มขยับด้วยจังหวะที่เร็วขึ้นพร้อมกับเล่นกับส่วนหัวสีสดของผมไปพร้อมกัน ทำให้อารมณ์ใคร่ของผมพุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว ความเขินอายที่ควรมีกลับถูกอารมณ์ที่เกิดขึ้นตามสัญชาตญาณดิบแทนที่ ความรู้สึกถูกผิดเลือนหายไปจากหัวสมอง มีเพียงความต้องการที่อยากให้คนตัวโตสัมผัสกับร่างกายของผมให้มากที่สุด! ความต้องการที่ต้องมีแค่เพียงเด็กคนนี้เท่านั้นที่เป็นเจ้าของสัมผัสที่กำลังเกิดขึ้นกับร่างกายของผมได้

              “ไม่ต้องเกร็งนะครับ ปลดปล่อยร่างกายตามสบาย หลังปลดปล่อยแล้วร่างกายของพี่ก็จะโล่งขึ้นนะครับ” เจ้าตัวขยับฝ่ามือรูดรั้งไปกับแก่นกายเล็ก สลับกับบีบนวดไปตามความยาวเพื่อให้ผมรู้สึกผ่อนคลายกับสัมผัสที่ได้รับ

              “พ พี่จะเสร็จแล้ว” ผมที่ในตอนนี้ร่างกายกำลังจะละลายไปกับสัมผัสที่เด็กตัวโตมอบให้ เริ่มรู้สึกว่าอารมณ์ของตนเองกำลังจะพุ่งทยานไปถึงจุดนั้นในไม่ช้า

              “ครับ ปล่อยออกมาเลยครับคนดี”

              “อ่า” อารมณ์ของผมพุ่งทยานขึ้นสาจุดสูงสุดภายในระยะเวลาอันรวดเร็ว หยาดน้ำขุ่นสีขาวกระเด็นเปรอะเปื้อนไปเลอะเจ้าของร่างสูง แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่เยอะมากเพราะเจ้าตัวเอามือมารอรับหยาดความใคร่ของผมเพื่อไม่ให้ของของผมเลอะเทอะไปทั่วที่นอน ซึ่งตอนนี้ฝ่ามือใหญ่ของเจ้าตัวเต็มไปด้วยหยาดน้ำสีขุ่นของผมอย่างไม่ต้องสงสัย

              แหก แหก แหก

              “สบายตัวไหมครับ”

              “อ อืม” ผมตอบพรางหอบหายใจจากกิจกรรมที่เพิ่งจะเสร็จไป

              “เดี๋ยวผมขอไปจัดการเอาอันนี้ไปเททิ้งก่อนนะครับ แล้วเดี๋ยวจะรีบกลับมาทำความสะอาดให้ พี่นอนรอผมแปปนึงนะครับ” เจ้าตัวยกกะมังออกจากเตียงพร้อมหยิบกระดาษทิชชู่มาชำระคราบเปรอะเปื้อนที่อยู่บนตัวของผมเล็กน้อย ก่อนจะเอาผ่าห่มมาคลุมตัวโดยไม่สวมกางเกง ก่อนที่จะหยิบกะละมังที่มีทั้งปัสสาวะและคราบสีขุ่นของผมออกจากห้องเดินออกไปด้วย

NC : ปฏิบัติการสายอ่อย (ตอนที่ 5)

พรวด

              ผมไม่ลังเลที่จะปลดสิ่งบดบังชิ้นสุดท้ายออกจากร่างกายของคนเบา ก่อนที่อะไรบางอย่างจะเด้งสวนออกมาทันที

              ตึกตึกตึก ตึกตึกตึก

              แล้วหัวใจผมมันเป็นบ้าอะไรขนาดนั้นว้ะ จะเต้นแรงอะไรขนาดนี้ แท่งของผู้ชายของผมก็เห็นมาเยอะ แต่ทำไมแท่งของแขกระยะยาวถึงทำให้ผมไม่เป็นตัวเองขนาดนี้ มันก็ไม่ผิดคาดเท่าไหร่ที่ขนาดของเด็กลูกครึ่งร่างสูงใหญ่จะมีอาวุธประจำตัวที่มีขนาดใหญ่ตามตัว ถึงแม้จะไม่ได้ใหญ่เท่าที่ผมเคยเจอมาที่สุด แต่ก็ยอมรับเลยว่าขนาดของเด็กอายุ 17 มันไม่ธรรมดามากๆ ซึ่งกะด้วยสายตาก็คงไม่น่าจะต่ำกว่าเจ็ดนิ้วแน่นอน ผมค่อยเอื้อมมือไปรูดรั้งแก่นกายใหญ่ของคนหลับ ถึงแม้จะสงสัยว่าทำไมคนเมาถึงมีอารมณ์จนส่งผลให้แก่นกายของเขาแข็งปั๋งขนาดนี้ แต่ก็ช่างเถอะตอนนี้ยังไงผมก็ไม่สามารถถอยได้อีกแล้ว ผมค่อยๆก้มตัวลงไปบริเวณแก่นกายใหญ่อีกครั้ง ก่อนจะใช้จมูกไซ้บริเวณแก่นกายของคนเมาขึ้นและลงตลอดความยาวของแก่นกายนี้ กลิ่นและเอกลักษณ์เฉพาะตัวของแก่นกายช่างหวานหอมเหลือเกิน แตกต่างจากผู้ชายบางคนที่ถึงแม้จะมีอาวุธขนาดใหญ่แต่ก็ไม่ได้ดูแลรักษาความสะอาดจนเกิดกลิ่นไม่พึงประสงค์อยู่บ่อยครั้ง แต่กลิ่นของเล็กซัสช่างหอมจนไม่สามารถหยุดใช้จมูกไซ้ได้เลย

              เมื่อสูดดมกลิ่นของความเป็นชายจนพอใจแล้วผมค่อยๆเขยิบตัวขึ้นก่อนจะอ้าปากแลกลิ้นเพื่อเลียปลายหัวสีชมพูอ่อนเบาๆ แก่นกายของคนตัวโตบริเวณปลายหัวเป็นสีชมพูอ่อนๆที่ดูมีเสน่ห์ซึ่งสีผิวบริเวณนี้ของเจ้าตัวก็มีสีขาวตามสไตล์ลูกครึ่งนั่นแหละ ผมค่อยๆแลยลิ้นเลียบริเวณส่วนปลายพลางใช้มือลูบบริเวณหมออ้อยที่เคยเห็นมาครั้งนึงแล้วไปพร้อมกัน

              ‘ถ้าเราได้มีอะไรกันตอนที่เจ้าตัวไม่ได้หลับคงจะดีซะกว่า’

              กึก

              แล้วจู่ๆเสียงของจิตใต้สำนักก็ดังขึ้นมา ส่งผลให้ผมหยุดทุกการกระทำตรงหน้าอย่างงุนงง ผมกำลังหวังอะไรกันแน่ ผมหวังจะมีอะไรกับเล็กซัสโดยที่น้องได้หลับอยู่งั้นหรือ แล้วทำไม? ถ้าปกติผมจะมีอะไรกับใครก็ได้ทำไมต้องอยากทำอะไรกับเด็กคนนี้ตอนมันเป็นปกติ? หรือว่าผมกำลังหวังว่ามันจะไม่ใช่แค่เซ็กส์

              โถ่โว้ย!

              “อื้อ” ด้วยความหงุดหงิดผมจึงเควี้ยงแก่นกายใหญ่ทิ้งอย่างรุนแรง จนเจ้าตัวคงจะร้องประท้วงเพราะความจุก

              ผมนอนมองร่างเปลือยเปล่าที่แกนกายใหญ่กำลังผงกหัวไปมาอยู่อย่างนั้น แต่ทำไมจู่ๆผมถึงหมดอารมณ์ที่จะทำตามความตั้งใจไปซะอย่างนั้น เห้อ